Pin It
Οι αποκαλύψεις βιασμών ανήλικων και έφηβων γυναικών στην Ελλάδα δεν έχουν σταματημό. Είναι σαν χιονοστιβάδα, με τη μια καταγγελία να φέρνει την άλλη και να μεγαλώνουν μια ‘μπάλα’ αποκαλύψεων εκεί που όλοι, ή μάλλον οι περισσότεροι, ζούσαμε σε μια αυταπάτη ή άρνηση της σιχαμερής πραγματικότητας γύρω μας. Οι πληροφορίες για τα θύματα των βιασμών που βγαίνουν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης εδώ και δυο σχεδόν εβδομάδες δείχνουν ότι είναι από σχεδόν όλες τις ηλικιακές ομάδες αλλά σίγουρα περισσότερες γυναίκες στην εφηβεία. Οι θύτες σίγουρα περισσότερο άνδρες, με σωματική ή και κοινωνική δύναμη. Σίγουρα υπάρχουν και τα θύματα που δεν μιλάνε και δεν θα μιλήσουν ποτέ. Σίγουρα αυτά που βγαίνουν στο φως είναι μόνο εκείνα που ‘μπορούν να ακουστούν τώρα’, ‘που μπορεί να ειπωθούν τώρα’.
Είναι καλό να γίνονται αυτές οι αποκαλύψεις. Είναι καλό να καταγγέλλουμε γουρούνια που βλέπουν, αρπάζουν και κατατροπώνουν την αυτοεκτίμηση των θυμάτων τους, τον έλεγχο του σώματός τους, την αξιοπρέπειά τους. Είναι καλό που μπορούμε να μιλήσουμε και να ερευνήσουμε αυτά τα εγκλήματα, έστω και αργά, γιατί κάλλιο αργά πάρα ποτέ.
Είναι κακό να αναρωτιόμαστε γιατί τα θύματα μίλησαν τώρα. Είναι κακό να αποσιωπούμε, να φοβόμαστε. Είναι κακό να αφήνουμε τους θύτες να κυκλοφορούν εκεί έξω ατιμώρητοι, σαν να μην τρέχει τίποτα, σαν να είναι όλα αποδεκτά και κανονικά.
Αυτή είναι η βάση. Συμφωνούμε; Αν διαφωνούμε, να κοιτάξουμε λίγο τα στάνταρντ της ηθικής μας, να κοιτάξουμε τι αξία έχει ο σεβασμός στον άλλο άνθρωπο, είτε αυτός είναι άνδρας είτε γυναίκα. Να καταλάβουμε τι δεν πάει καλά στην κοινωνία μας- και υπενθυμίζω, η κοινωνία μας δεν είναι κάτι το απροσδιόριστο. Είμαστε εγώ, εσύ και τα παιδιά μας.
Τι ισχύει στις διάφορες χώρες και τι στην Ελλάδα
Σε κάποιες χώρες είναι κοινωνικά (και νομικά!) αποδεκτό να βιάζονται γυναίκες και παιδιά. Όχι στη δική μας και σίγουρα όχι κάτω από τις νομοθεσίες του δυτικού κόσμου. Απαντήσεις όπως ‘τα ήθελε’, ‘ήθελα να την παντρευτώ’, ‘τι φορούσε’, ‘έγινε πάνω από μια φορά άρα ήταν συναινετικό’ (συναινετικό με την 11χρονη!) δεν είναι αποδεκτές ούτε από τους θύτες ούτε από τους αστυνομικούς που δέχονται την καταγγελία και δεν δίνουν σημασία ούτε από τους αρρωστημένους υπερασπιστές των θυτών. 
Το άρθρο 336 του Ποινικού Κώδικα (νομος-4619/2019) εξηγεί ότι (1) όποιος με σωματική βία ή με απειλή σοβαρού κινδύνου και άμεσου κινδύνου ζωής ή σωματικής ακεραιότητας εξαναγκάζει άλλον σε επιχείρηση ή ανοχή γενετήσιας πράξης τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών (2) γενετήσια πράξη είναι η συνουσία και οι ίσης βαρύτητας με αυτήν πράξεις (3) όποιος, εκτός από την περίπτωση της παραγράφου 1, επιχειρεί γενετήσια πράξη χωρίς τη συναίνεση του παθόντος, τιμωρείται με κάθειρξη έως δέκα έτη.
Νομικό κενό
Ο ορισμός του βιασμού στην ελληνική νομοθεσία είναι ελλιπής. Δεν χωράει καμία αμφιβολία. Όταν νομοθετούν εκείνοι στους οποίους δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο και όταν δεν εισακούγονται οι οργανώσεις και οι ομάδες που εκπροσωπούν τα θύματα βιασμού, οι νομοθέτες πάντα χάνουν το παιχνίδι. Hello! Δεν υπάρχει μόνο η σωματική βία και δεν υποκύπτουν στη βία οι παθόντες μόνο με την ‘απειλή σοβαρού κίνδυνου και άμεσου κινδύνου της ζωής τους και της σωματικής τους ακεραιότητας’. Υποκύπτουν ή και παγώνουν και μάλιστα δεν προβαίνουν σε καταγγελία για τον βιασμό για πάρα πολλούς λόγους, που έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη ψυχολογία και την ψυχολογία του σοκ και της θυματοποίησης του θύματος. Υπάρχει η ψυχολογική και η λεκτική και η οικονομική βία. Υπάρχει ο φόβος τού «δεν θα με πιστέψει κανείς» και ο φόβος τού «δεν θα κάνει κανείς τίποτα (στο αστυνομικό τμήμα, στην οικογένεια, στη δουλειά, στο σχολείο, στα σπορ)». Κάποιους από αυτούς του φόβους πρέπει εμείς ως κοινωνία (εγώ, εσύ και τα παιδιά μας, είπαμε) να τους εξαφανίσουμε. Κάποιους άλλους πρέπει να τους εξαφανίσει η νομοθεσία. 
Τι πρέπει να γίνει
Κατ’ αρχάς πρέπει να αρχίσουμε όλοι από την ίδια βάση. Η βάση είναι η αρχή, είναι το ήμισυ του παντός. Αν εμείς πιστεύουμε πως ‘ό,τι θέλουμε το παίρνουμε με το έτσι θέλω γιατί είμαστε μάγκες’ τότε είμαστε χαμένοι από χέρι. Καλύτερα να εξοστρακιστούμε από την κοινωνία και να πάρουμε τα βουνά του πουθενά να κρυφτούμε. Αν, όμως, όντως όλοι συμφωνούμε, και αν όντως πιστεύουμε ότι ο σεβασμός στο σώμα του άλλου ανθρώπου είναι μια αξία που υποστηρίζουμε, ας διορθώσουμε τον νόμο του οποίου αυτός ο αναχρονιστικός και ελλιπής ορισμός για το τι συνιστά βιασμό, αποφασίστηκε πέρυσι από την κυβέρνηση. 
Ας μιλήσουμε ανοιχτά στα παιδιά μας για το σώμα τους και το δικαίωμα που έχουν να λένε όχι. Ας βάλουμε τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα δημοτικά. Ας εξηγήσουμε τους κινδύνους που υπάρχουν εκεί έξω και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Ας εξηγήσουμε στα παιδιά μας και ας καταλάβουμε και μεταξύ μας πως σεβόμαστε το σώμα ενός παιδιού, μιας γυναίκας, ενός άνδρα.
Να κάνουμε σαφές ότι όποιος δεν σέβεται την ελευθερία τού άλλου στο να διαθέτει το σώμα του όπως αποφασίζει ο ίδιος και ότι το ‘όχι’ είναι ‘όχι’, θα πηγαίνει φυλακή για 30-40 χρόνια (να μην πω ισόβια)- γιατί απλώς το 10 του ισχύοντος νόμου δεν είναι τίποτα το τρομερό, όταν σκοτώνεις την ψυχή του άλλου, ας το παραδεχτούμε. Να διορθώσουμε το λάθος της παραγραφής τέτοιων εγκλημάτων μετά από 20 (ή όσα) χρόνια, αφού η πράξη είναι πάντα χαραγμένη στην ψυχή και το μυαλό του θύματος με τρομακτικές επιπτώσεις στο θύμα, την οικογένεια αλλά και την κοινωνία. Να δώσουμε το μήνυμα –όπως η κοινωνία μπορεί να το δώσει- μέσω της νομοθεσίας, της τιμωρίας (για τους θύτες), της παιδείας και της προστασίας (για τα θύματα) ότι ο βιασμός παιδιών, γυναικών και ανδρών ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΟΣ ποτέ, πουθενά και από κανέναν!
 
 
 
 
 
 
 

google news iconΤο Social-Lib είναι εγκεκριμένος εκδότης στην υπηρεσία Google News. Ακολουθήστε μας για να έχετε άμεση ενημέρωση και πρόσβαση στην αρθρογραφία: Social-Lib.gr - Google News .

Έγραψαν Πρόσφατα

Κοινωνικός Φιλελευθερισμός

Το Social.lib είναι ένας δικτυακός τόπος συζήτησης και ανάδειξης των καθημερινών οικονομικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και πολιτικών ζητημάτων υπό το πρίσμα του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού.