Ο αυταρχικός ηγέτης της ουγγρικής ακόμη δημοκρατίας Όρμπαν επισκέφθηκε τις ΗΠΑ. Έκανε μία περιοδεία στο Ντάλας και αντιμετωπίστηκε από την ρεπουμπλικανική βάση σαν πρόταση-υπόδειγμα που πρέπει επειγόντως να υιοθετήσουν και εκείνοι ως κόμμα στις ΗΠΑ. 

Σε τι συνίσταται η πρόταση του Όρμπαν; Καταρχάς στο μίσος και στην απέχθεια προς τις δημοκρατικές διαδικασίες, προς τη δημοκρατία συνολικά. Σε αυτό το επίπεδο ο Τραμπ είναι ο Αμερικάνος Όρμπαν. Πέραν τούτου όμως ο Όρμπαν μακροημερεύει στην Ουγγαρία έχοντας σταδιακά περιστείλει τις εγγυήσεις της φιλελεύθερης δημοκρατίας: ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης, αυταρχική καταστολή κινητοποιήσεων, προπαγάνδα εναντίον των ξένων (προσφύγων, μεταναστών), ομοφοβία κτλ.. 

Ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης από τον Όρμπαν είναι απόλυτος. Τα δημόσια κανάλια ελέγχονται απόλυτα από την κυβέρνησή του, ενώ τα ιδιωτικά ανήκουν σε αλλοδαπούς επιχειρηματίες. Η παρουσία της αντιπολίτευσης στα κανάλια είναι σχεδόν μηδενική και απαγορεύεται στους δημοσιογράφους να υποβάλουν ερωτήσεις στους εκπροσώπους της για το πρόγραμμα και τις προτάσεις των κομμάτων τους. 

Αυτό το πολιτικό μοντέλο ονειρεύονται οι Ρεπουμπλικάνοι στις ΗΠΑ, αλλά συναντούν τα εμπόδια των θεσμών που λειτουργούν ανεξάρτητα από την αμερικανική κυβέρνηση επί πολλές δεκαετίες. Αυτός είναι ο στόχος του σκληροπυρηνικού τμήματος των Ρεπουμπλικάνων. Σταδιακά να ακυρώσουν και να ελέγξουν τους θεσμούς που συνιστούν τις δημοκρατικές εγγυήσεις στις ΗΠΑ, να χειραγωγήσουν τη δικαιοσύνη, να ελέγξουν όλα τα μίντια και να επιβάλουν την πολιτική τους κυριαρχία. 

Την ίδια ώρα στην υπόλοιπη Ευρώπη διαμορφώνονται δύο προτάσεις, δύο πολιτικά στρατόπεδα. Το πρώτο είναι αυτό που επιμένει στη φιλελεύθερη δημοκρατία συνδυάζοντας την με πλήρη σχεδόν υποταγή στις επιταγές της οικονομικής ολιγαρχίας. Είναι η Μέρκελ και οι επίγονοί της αυτοί που υπέταξαν την Ευρωπαϊκή Ένωση στη Φρανκφούρτη, στο Σίτι του Λονδίνου και στις πολυεθνικές επιχειρήσεις.

Η δεύτερη πρόταση που ευδοκιμεί στην Ευρώπη είναι η παράταξη Πούτιν. Με τη βοήθεια των κονδυλίων που αφειδώς προσέφερε και προσφέρει προς την άκρα δεξιά και κόμματα της αριστεράς ο αυταρχικός Ρώσος ηγέτης έχει διαπαιδαγωγήσει πολιτικές ηγεσίες και κυρίως μεγάλες μάζες νεαρότερων Ευρωπαίων στην κουλτούρα ότι η φιλελεύθερη πρόταση της Ευρώπης είναι μία πληγή που πρέπει να θεραπευτεί. Ψηφίζοντας Λεπέν ή Μελανσόν, Λέγκα του Βορρά ή Μελόνι, Καμμένο ή Τσίπρα, το ακροδεξιό και ρατσιστικό AfD στη Γερμανία, Τζόνσον και Φάρατζ στο Ηνωμένο Βασίλειο, το λιγότερο μορφωμένο ευρωπαϊκό ακροατήριο πορεύεται προς την αγκαλιά του Πούτιν και του αυταρχισμού. 

Βρισκόμαστε επομένως τρεις αιώνες μετά από τον διαφωτισμό και την έναρξη του εκδημοκρατισμού της Ευρώπης ενώπιον μιας συρρίκνωσης της δημοκρατικής συνείδησης στη γηραιά ήπειρο. Οι νεότερες γενιές δεν έχουν γνωρίσει ούτε τη δικτατορία ούτε τη ναζιστική κατοχή και θεωρούν πως αυτό που τώρα ζουν είναι η χειρότερη πολιτική συγκυρία. 

α) τα δημοκρατικά μη λαϊκιστικά κόμματα επιβάλλεται να προτάξουν την εξυγίανση των θεσμών και την πλήρη αποκομματικοποίησή τους, ιδίως των μέσων ενημέρωσης και της δικαιοσύνης

β) να επιβάλουν πλήρη διαφάνεια και να δώσουν ανεξαρτησία στη λειτουργία όλων των θεσμών και πρωτίστως της δικαιοσύνης

γ) να συνειδητοποιήσουν ότι η υποταγή τους στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα ζωογονεί και τρέφει τους ποικιλόχρωμους εχθρούς της δημοκρατίας και ωθεί τα φτωχότερα στρώματα στην εξαθλίωση και μέσω αυτής στις αγκαλιές του αυταρχισμού και του ολοκληρωτισμού.

δ) να αφήσουν ανεξάρτητα τα μέσα ενημέρωσης και τους δημοσιογράφους, για να προσφέρουν πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση.

ε) να στηρίξουν την εκπαίδευση με στόχο την καλλιέργεια πολιτών με δημοκρατικές αναφορές και όχι την εργαλειοποίησή της προκειμένου να παράγει τεχνίτες χωρίς κρίση και ευρύτερη ενημέρωση.

Η Ευρώπη και ο δημοκρατικός κόσμος της Δύσης βιώνουν μία εκπληκτική τεχνολογική πρόοδο, η οποία κατέστησε πανεύκολη την εκπομπή αντιδημοκρατικών, λαϊκιστικών και ευχάριστων φωνών που στόχο τους έχουν τον ημιμαθή ή αμαθή πληθυσμό ο οποίος χωρίς κρίση και λόγω οικονομικής εξαθλίωσης στρέφεται εναντίον της Ευρώπης, της φιλελεύθερης δημοκρατίας και τελικά εναντίον του εαυτού του και των συμφερόντων του.