Τα στερεότυπα στην ελληνική κοινωνία είναι ατελείωτα. Στο ελληνικό σχολείο ακόμα περισσότερο. Κορίτσια που δεν καταλαβαίνουν μαθηματικά. Αγόρια που δεν παίζουν ποδόσφαιρο επειδή είναι γκέι. Παιδιά μεταναστών που είναι άπλυτα. Παιδιά με γονείς από την Αλβανία που κλέβουν. Δασκάλες με μίνι που είναι σεξομανείς. Δασκάλες χωρίς μίνι που είναι θεούσες. Ένα σχολείο που αναπαράγει τις σάπιες αντιλήψεις της κοινωνίας. Ένα σχολείο που θρέφει τα επεισόδια εκφοβισμού σε βάρος όποιου διαφέρει από τον «μέσο όρο». 

Όσο το ελληνικό σχολείο θα ευθυγραμμίζεται με τον «μέσο όρο», τόσο τα στερεότυπα του κ. Γαβρόγλου θα βασιλεύουν και τρεις γενιές μετά τη δικιά του (δηλαδή σίγουρα στα παιδιά των σημερινών μαθητών που έχουν ήδη αφομοιώσει κάθε στερεότυπο του σχολείου). Θα έπρεπε να το γνωρίζει αυτό μια Υπουργός Παιδείας που αυτό-χαρακτηρίζεται φιλελεύθερη. Ο φιλελευθερισμός νοιάζεται για τις αποκλίσεις, δεν κυνηγά την εξίσωση του μέσου όρου. 

Στο θέμα των ημερών για παράδειγμα, ο φιλελευθερισμός που επικαλείται η Υπουργός θα νοιαζόταν για τις τάξεις που έχουν 25 ή 27 παιδιά, οι οποίες τυγχάνει να είναι και πολύ περισσότερες από αυτές που έχουν 17 παιδιά. Φυσικά και το θέμα δεν είναι ο αριθμός των παιδιών ανά τάξη, αλλά το τι κάνεις με αυτά τα παιδιά όταν τα έχεις στην τάξη. Από τον περυσινό Μάρτιο η άποψη της Υπουργού είναι ότι για τα παιδιά αυτά κάνεις ό,τι σε φωτίσει ο θεός σου επιλέγοντας μεταξύ των παρακάτω: 

να τα αφήσεις στο τάμπλετ (ή στην εκπαιδευτική τηλεόραση των παιδικών σου χρόνων 9 με 10 το πρωί), να τους διδάξεις εσύ εξισώσεις και τριγωνομετρία (αν είναι αγόρια δηλαδή που θα έλεγε και ο κ. Γαβρόγλου), να τα στείλεις για μια περαντζάδα μέρα παρά μέρα από τις τάξεις-θερμοκήπια του Ιουνίου ανά 15 (γιατί τον Ιούνιο το 17 ήταν μεγάλος αριθμός). 

Αναμένονται λοιπές προτάσεις για την επικείμενη δεύτερη χρονιά απώλειας της μαθησιακής και πολλοστή χρονιά απώλειας της κοινωνικοποιητικής διαδικασίας του ελληνικού σχολείου στις ανακοινώσεις της Υπουργού της 1ης Σεπτεμβρίου.