Είναι γεγονός πως ο Ερντογάν είναι πολύ μεθοδικός, πως λειτουργεί πάντα βάσει σχεδίου. Ενός σχεδίου που έχει στόχο την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Όχι με όρους πολεμικής κυριαρχίας αλλά με όρους σχηματισμού ενός οθωμανικού τόξου όπου τα κράτη που θα είναι μέσα θα ελέγχονται από την Τουρκία. Δεν λειτουργεί επειδή νιώθει πολιτική πίεση στο εσωτερικό της χώρας του. Αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε, γιατί είναι χρήσιμο να αξιολογήσουμε τις προθέσεις του, ώστε να οριοθετήσουμε και το πρόβλημα.

Σαράντα έξι χρόνια πέρασαν από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974. Ήταν η προδιαγεγραμμένη κορύφωση μιας ιστορίας δεκαετιών, γεμάτης από πάθη, βιαιότητες, ίντριγκες, προδοσίες. Μιας ιστορίας τυφλότητας και εθνικού διχασμού. Το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού (περίπου 150.000 άνθρωποι, κυρίως Eλληνοκύπριοι) κατέληξαν πρόσφυγες μετά από ιστορίες πογκρόμ, σφαγών και λεηλασιών. Και οι πληγές δεν έκλεισαν στην πραγματικότητα ποτέ.

Συμπληρώνονται σήμερα 46 χρόνια από τη βάρβαρη τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη παράνοια της κατοχής μεγάλου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, από τον τουρκικό στρατό.  Δεν ξεχνάμε  ότι η Κύπρος είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία παραμένει διχοτομημένη με τους 4.000 νεκρούς της και 200.000 να ζουν εκτοπισμένοι από τις πατρογονικές τους εστίες. Οι διαπραγματεύσεις για την επίλυση του κυπριακού συνεχίζονται τόσα χρόνια χωρίς όμως ουσιαστική πρόοδο, λόγω της αρνητικής στάσης και της αδιαλλαξίας της Τουρκίας. Χωρίς να ξεχνάμε και την υποστήριξη που δέχεται η Τουρκία από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Μεγάλη Βρετανία.

Πρέπει με κάθε τρόπο η γεωπολιτικά αδρανής και αδύναμη Ε.Ε. να αλλάξει. Στα περίχωρα της η Τουρκία, που πριν 80 χρόνια διαμελίστηκε, έχει γίνει τόσο ισχυρή πια που δεν έχει σκοπό να  εξευρωπαϊστεί και να εκδυτικιστεί , αλλά να γίνει νεο-οθωμανική αυτοκρατορία.

Όσο οι ευρωπαίοι θα αδυνατούν να έχουν μια ενιαία γραμμή, τόσο η τουρκοϊσλαμική ελίτ θα παίρνει θέσεις στα Βαλκάνια,  στη Μέση Ανατολή, στην Ανατολική Ευρώπη και στην Αφρική εκμεταλλευόμενη το κενό ισχύος.

Έχουν διαβάσει σωστά ότι η παρηκμασμένη πολιτιστικά Ευρώπη δεν θα τους εμποδίσει να γίνουν κυρίαρχοι στην πάλαι ποτέ Οθωμανική Αυτοκρατορία. Και έχουν συμμάχους όχι μόνο τον Πούτιν (που θέλει να αδυνατίσει την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ), τον Τραμπ και τους Άγγλους, αλλά και τα εκατομμύρια Τούρκους εργάτες στις δυτικές χώρες που αποτελούν ισλαμικά προγεφυρώματα. Για να μην ξεχνάμε τους 4.000.000 πρόσφυγες στο έδαφος της ή τον γερασμένο πληθυσμό της Ευρώπης, Και βεβαίως το χειρότερο για μας σενάριο θα ήταν κάθε χώρα να δρούσε μόνη της.

Μια νέα απειλή σαν αυτή του 1529 που έζησε η Βιέννη, μπορεί δυστυχώς να ξαναζήσουμε αλλά με άλλη μορφή και άλλα όπλα.