Είναι απίστευτο το ότι η χώρα που ηγήθηκε, με το καλό ή με το ζόρι επί πολλές δεκαετίες του Δυτικού κόσμου, δεν μπορεί να βρει αν όχι λαμπρές, τουλάχιστον αξιόπιστες προτάσεις για να κυβερνηθεί η ίδια. Από την μια ένας αδίστακτος, που πλασάρει τον ουγκανισμό για δυναμισμό. Και δηλώνει ότι δεν θα αποδεχτεί τα αποτελέσματα, και έχει συνεργάτες που μιλούν για φυσική εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων και κατεβάζουν οπλοφόρους στον δρόμο. Και γελάνε Ρωσία και Κίνα μαζί. Και από την άλλη κάποιος ίσως συμπαθής, αλλά προφανώς "λύση της τελευταίας στιγμής", ο οποίος αμφιβάλλω αν θα πλησίαζε καν τον αντίπαλό του αν αυτός δεν είχε γίνει (και δικαίως) κόκκινο πανί και στόχος για το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων.
