Μόλις ανακοινώθηκε ο πολυαναμενόμενος ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Προφανώς ο Πρωθυπουργός είναι πολύ ευχαριστημένος από την μέχρι σήμερα πορεία του κυβερνητικού έργου, που χρειάζεται απανωτές ‘εντολές Μητσοτάκη’ για να έρθει στα ίσια του, κι έτσι οι αλλαγές είναι πολύ περιορισμένες, σχεδόν αδιόρατες. Ενδιαφέρον βέβαια παρουσιάζει η ανάληψη του Υπουργείου Εσωτερικών από τον κο Μ. Βορίδη. Το ερώτημα είναι εάν σηματοδοτεί μια ψιλοδιόρθωση της πορείας προς τα δεξιά, ή αν απλώς κρίνεται ως ο πιο κατάλληλος ώστε να ετοιμάσει τα απαιτούμενα για επικείμενες εκλογές.

Ήταν 25.11.1942 όταν έλαβε χώρα στον Γοργοπόταμο μια κορυφαία αντιστασιακή πράξη κατά της Γερμανικής κατοχής ενώ από το 1982 η επέτειος της μάχης αυτής καθιερώθηκε ως πανελλαδικός εορτασμός της Εθνικής Αντίστασης.

Περισσότερα από 33.000 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας καταγγέλθηκαν στην ΕΛΑΣ την τελευταία δεκαετία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ενώ το τρίμηνο από τον Μάρτιο έως και τον Μάιο του 2020

Σέβομαι και συζητώ όλες τις απόψεις που μπορεί να είναι διαφορετικές από τις δικές μου.
Αλλά λόγια όπως “σε Χούντα ζούμε”, “Χουντικής προέλευσης”, “Χούντες που δεν έπεσαν το 73” είναι ντροπιαστικά γιά όσους αγωνίστηκαν τότε.
Αν νομίζουν οι νεώτεροι ότι το τίμημα της ανυπακοής και της αντίστασης ήταν η επίπληξη, κανένα δακρυγόνο, το χρηματικό πρόστιμο ή τα λίγα likes στο facebook, είναι βαθιά γελασμένοι.
Και καλό θα ήταν, τα παλιά πολιτικά στελέχη του ΚΚΕ και του Σύριζα, φίλοι και συναγωνιστές που πάλεψαν με το θεριό, να μιλήσουν στους νεόκοπους φανφαρόνους των καναλιών.
Και να τους δείξουν, αν χρειαστεί, τα σημάδια των βασανιστηρίων στο κορμί τους ή στην ψυχή τους.
Και να τους εξηγήσουν την διαφορά του όποιου εκλεγμένου πρωθυπουργού από τον Παπαδόπουλο και τον Ιωαννίδη.
Και την διαφορά του Παπανδρέου από τον Πινοσέτ.
Και γιατί οι αγώνες τους δεν πήγαν χαμένοι.
Και γιατί το Πολυτεχνείο είχε και έχει νόημα.

Ζει
Στα φώτα των προβολέων, στους καπνούς των δακρυγόνων, στα μάτια της αγωνίας, στις μυρωδιές του φόβου.
Ζει
Στα πεζοδρόμια που μοιραστήκαμε την εφηβική αποκοτιά μας, στα κάγκελα που δυναμώσαμε τις φωνές μας, στις πλατείες που ενώσαμε τις ζωές μας.
Ζει
Σε όσα γκρεμίσαμε αλλά και σε όσα χτίσαμε, σε όσα θέλαμε και σε όσα θέλουμε, σε αυτό που ήμασταν και σε αυτό που γίναμε.
Ζει
Σε όσα διδάξαμε στα παιδιά μας, σε όσα τα παιδιά μας θα διδάξουν στα δικά τους παιδιά.
Ζει
Στις καρδιές μας, στις μνήμες μας, στα λάθη μας, στις ενοχές μας.
Το Πολυτεχνείο Ζει

Χάλασε πια ο κόσμος. Κυκλοφορούν νέα τρις δολάρια και δεν τρέχει τίποτα. Αυξάνουν τα χρέη των χωρών (εμείς θα έχουμε πάνω από 200%) και κανείς κακός (ΔΝΤ - ESM) δεν ανησυχεί.