Αχ αυτό το πολιτικό στίγμα…

Τα κόμματα που κυριαρχούν στην Ελληνική πολιτική σκηνή, όταν δημιουργήθηκαν τουλάχιστον, είχαν ένα πολιτικό στίγμα, ένα πρόσημο. Ήξερες πως Νέα Δημοκρατία σημαίνει δεξιά, ΠΑΣΟΚ σημαίνει σοσιαλισμός και ΚΚΕ σημαίνει κομμουνισμός. Το δήλωναν στις ιδρυτικές τους διακηρύξεις, στα καταστατικά τους, στους οπαδούς τους, στις σημαίες τους.
Στην πορεία βέβαια και με γνώμονα το κομματικό συμφέρον, τα στίγματα ενίοτε θόλωναν, αλλά σε γενικές γραμμές, η ετικέτα που διάλεγαν δημιουργούσε αγκυλώσεις που δεν επέτρεπαν να δοθούν στα προβλήματα οι προφανείς λύσεις, αλλά αυτές που θα ικανοποιούσαν τους οπαδούς του… στίγματος. Ο κόσμος γύρω τους άλλαζε, αλλά το στίγμα, στίγμα. Κι ας τους… στιγμάτιζε. Και έτσι δημιουργήθηκαν οι στρατιές των «δικών μας παιδιών» οι στρατιές των πρασινοφρουρών, έτσι τράνεψε η κομματοκρατία και η πελατοκρατία, έτσι φτάσαμε στον γιγάντιο αλλά εντελώς αναποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό. Έτσι δεν μπορέσαμε ποτέ να ξεπεράσουμε τις όποιες διαφορές μας και να χαράξουμε Εθνική Στρατηγική. Η χώρα σε αδιέξοδο και οι πολίτες επίσης. Επιλέγουμε το ένα στίγμα για φύγει το άλλο στίγμα.

Αλλά γίνεται να υπάρξει πολιτικό κόμμα «απολιτίκ»; Προφανώς όχι, με τον τρόπο που συνηθίσαμε να βλέπουμε την πολιτική. Προφανώς ναι, αν δώσουμε στον όρο πολιτική άλλη ευρύτητα. Αυτήν που της δίνει η καθημερινότητά μας.

Όλα πολιτική στάση και επιλογή είναι. Από τον τρόπο που λέμε ή δεν λέμε καλημέρα. Από το πόσο αδιάφορα προσπερνάμε τον ασυνείδητο που παρκάρει μπροστά στην ράμπα διέλευσης αναπήρων μέχρι τις καταλήψεις στα σχολεία που τα αφήνουν ρημαδιό, μέχρι την ανήκεστη βλάβη στο περιβάλλον και μέχρι την απάνθρωπη μεταχείριση των ζώων. Ευτυχώς ή δυστυχώς όλα είναι πολιτική αλλά εμείς την εμπιστευτήκαμε σε χέρια άτολμων πολιτικών. Με αντιλήψεις παλαιάς κοπής και αντιδράσεις καρμπόν, που ελέγχονται πλήρως από το πολιτικό κόστος ακόμη κι όταν οι προθέσεις είναι καλές. Όμως με την δαμόκλειο σπάθη του πολιτικού κόστους δεν θα γίνουν ποτέ μεταρρυθμίσεις, δεν θα γλυτώσουμε ποτέ από την γραφειοκρατία. Στην καλύτερη περίπτωση θα την ψηφιοποιήσουμε και θα είμαστε ευτυχείς που αντί να τρέχουμε σε διαδρόμους υπηρεσιών, θα τρέχουμε από εφαρμογή σε εφαρμογή.

Αν έχουν ένα καλό οι προκλήσεις και τα προβλήματα, είναι πως οδηγούν στην ωριμότητα. Ίσως ωρίμασε πια η κοινωνία, ίσως ωρίμασαν οι συνθήκες για να δημιουργηθεί ένα κόμμα τολμηρό που δεν θα αναλώνεται τόσο στο να βρει και να προβάλει το στίγμα του αλλά να βρει και να προτείνει λύσεις. Τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα, οι πολίτες το ξέρουμε καλά και το βιώνουμε καθημερινά οπότε γιατί θα πρέπει οι λύσεις να έχουν χρώμα. Ειλικρινά ποσώς μας ενδιαφέρει αν αυτός που θα αντιμετωπίσει την κλιματική απειλή λέγεται οικολόγος πράσινος, σοσιαλιστής ή φιλελεύθερος. Ποσώς μας ενδιαφέρει επίσης αν θα πάρει τα καλύτερα ανά περίπτωση από την θεωρία του σοσιαλισμού ή του φιλελευθερισμού. Μας αρκεί να λύνονται προβλήματα εντός της Δημοκρατικής νομιμότητας και να προχωράμε μπροστά. Δεν γίνεται καινούριο κόμμα με παλιά υλικά. Ούτε έχουμε άλλο χρόνο για να αναζητάμε στίγματα, ηγέτες και ηγετίσκους, αρχηγούς και αρχηγίσκους. Έχουμε ανάγκη από ένα νέο αφήγημα που θα μας κάνει να πιστέψουμε ξανά στην πολιτική. Έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα αρχών καταγεγραμμένων και υπογεγραμμένων που δεν μπορεί να είναι άλλες από τις αρχές και τις αξίες του δυτικού πολιτισμού χωρίς το σκληρό του πρόσωπο και κάτω από την ομπρέλα της Ενωμένης Ομόσπονδης και δυνατής Ευρώπης. Με επίκεντρο τον άνθρωπο σαν αναπόσπαστο μέρος του περιβάλλοντος, θα υπηρετήσει την ευημερία των πολιτών, τον πολιτισμό και την δικαιοσύνη για όλους με απόλυτο σεβασμό στην όποια διαφορετικότητα.

Μπορεί να γίνει ένα τέτοιο κίνημα; Ξεκάθαρα ναι αν υπάρχουν ενεργοί πολίτες αποφασισμένοι να το δημιουργήσουν.

(Το άρθρο είναι αφιερωμένο στους πρώην εθελοντές του Ποταμιού, σε όλους όσους έσπευσαν να το ψηφίσουν και να του δώσουν υψηλό ποσοστό σαν κάτι καινούριο χωρίς πολιτικό στίγμα και έσπευσαν να το εγκαταλείψουν άτακτα γιατί… δεν είχε πολιτικό στίγμα.)

Συγγραφή Άρθρου

ΕΥΒΟΥΛΗ ΔΗΜΟΓΛΟΥ