3. Η καθολική ανυπαρξία πολιτικής συναίνεσης από την κάθε αντιπολίτευση σε οποιοδήποτε σχέδιο αναδιάρθρωσης της κρατικοδίαιτης οικονομίας. Ας μην ξεχνάμε ότι υπήρχε πάντα και η εσωτερική αντιπολίτευση κάθε κυβέρνησης στα σχέδιά της που ξεσήκωνε τον όχλο σε κάθε εκσυγχρονισμό.

4. Ο κρατικοδίαιτος επιχειρηματικός κόσμος, που αλλάζει χρώμα με κάθε αλλαγή της κυβέρνησης (μπλε, πράσινους, κόκκινους), ώστε να βουτήξουν ό,τι βρίσκεται στον δημόσιο κορβανά από τους πόρους της Ε.Ε. Έτσι είδαμε έργα πολυτελείας στους Ολυμπιακούς Αγώνες που δεν έχουν γίνει πουθενά στον κόσμο.

5. Ο κομματικά ελεγχόμενος συνδικαλισμός των κρατικών υπαλλήλων που ορθώνουν το ανάστημά τους ενάντια σε κάθε εκσυγχρονισμό ή σε κάθε πάταξη της γραφειοκρατίας. Ενάντια σε κάθε διάλυση άχρηστων Οργανισμών που έχουν συσταθεί χρόνια τώρα, αλλά δεν έχει ξεκαθαρίσει ούτε ο λόγος της σύστασής τους ούτε οι αρμοδιότητες ούτε οι στόχοι τους.

6. Οι δημόσιοι κρατικοί οργανισμοί (ΔΕΚΟ) που κατασπατάλησαν πόρους της Ε.Ε. για να καλύψουν τις ζημιές τους, που όμως συνεχίζουν να επιζούν και να αντλούν εκατοντάδες εκατομμύρια τον χρόνο.

7. Οι κομματικοί "επιτήδειοι" που μαζί με την τοπική αυτοδιοίκηση έχουν αναλάβει, από το 1995 και μετά, την κατασπατάληση του ΕΣΠΑ αδιαφορώντας βεβαίως για το ότι έτσι καταλήγουν να φτιάχνονται έργα που δεν είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη. Στην πράξη πρόκειται για μια πελατειακή διανομή χρημάτων από τα ταμεία των ξένων κουτόφραγκων.

8. Το συγκεντρωτικό - γραφειοκρατικό κράτος των Αθηνών, που για να ζήσει απαγορεύει την ανάπτυξη της περιφέρειας.

9. Η έλλειψη αξιολόγησης στο προσωπικό του δημόσιου τομέα, που αντιστέκεται σε κάθε ψηφιοποίηση και εκσυγχρονισμό.

10. Και η ερώτηση των 70 δισεκατομμυρίων.

Ποιες είναι οι δυνάμεις που θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα του Μητσοτάκη για να αξιοποιηθούν τα 70 δισ., με αποδοτικές επενδύσεις, ώστε να μη βρεθεί ένας Πάγκαλος να πει ξανά το αλησμόνητο "...μαζί τα φάγαμε";