Η παιδική εργασία είναι η δουλεία της εποχής μας. Είναι η μάστιγα της καταναγκαστικής εργασίας που πλήττει εκατομμύρια παιδιά ενός κατώτερου θεού σε ολόκληρο τον κόσμο.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας 170.000.000 παιδιά ηλικίας 5 ως 17 ετών σε ολόκληρο τον κόσμο «είναι παγιδευμένα» στην παιδική εργασία, αριθμός που, παρά τις προσπάθειες, μειώνεται με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς.
Υπολογίζεται ότι ένα στα έξι παιδιά του πλανήτη εργάζεται κάτω από αντίξοες συνθήκες σε κάποιο περιβάλλον που βλάπτει την ψυχική και τη σωματική του υγεία, ενώ χιλιάδες από αυτά σκοτώνονται σε εργατικά ατυχήματα.
Στο Μάλι, λόγου χάρη, αγόρια 7 και 8 ετών εργάζονται στα ορυχεία χρυσού, σε τούνελ, 30 μέτρα κάτω από τη γη, ενώ στο Κονγκό συνομήλικα παιδάκια εξορύσσουν μέταλλα που χρησιμοποιούνται στα κινητά τελευταίας τεχνολογίας.
Από τα καμίνια της Ινδίας, στις βαμβακοκαλλιέργειες του Ουζμπεκιστάν και τις φυτείες ζαχαροκάλαμου της Βολιβίας, παιδιά αναγκάζονται να εργάζονται για ελάχιστη αμοιβή ή ακόμη και δωρεάν για να βοηθήσουν τους αγρότες γονείς τους.
Τα παιδιά αυτά εγκαταλείπουν το σχολείο (αν έχουν πάει ποτέ) και εντάσσονται στην αγορά εργασίας, ενώ αντιμετωπίζουν μειονεκτήματα στην υπόλοιπη ζωή τους, εξαιτίας της έλλειψης παιδείας και βασικών δεξιοτήτων.
Παγκοσμίως, τουλάχιστον, 2.000.000 παιδιά απασχολούνται σε μικρής κλίμακας ορυχεία, ενώ άλλα 30.000.000 στην πλειοψηφία τους κορίτσια εργάζονται ως υπηρέτριες ατέλειωτες ώρες με ελάχιστα χρήματα και υφίστανται κάθε είδους κακοποίηση.
Παρά τη συρρίκνωση του αριθμού παιδιών-εργατών κατά 33% από το 2000 έως σήμερα, περίπου 5 εκατ. παιδιά συνεχίζουν να εργάζονται σε καθεστώς πραγματικής δουλείας. Η περιοχή Ασίας-Ειρηνικού διαθέτει τον μεγαλύτερο αριθμό παιδιών σε χώρους εργασίας, με περίπου 78 εκατ., ποσοστό 9,3% του συνολικού εργατικού δυναμικού, ενώ η Αφρική, νότια της Σαχάρας, έχει το μεγαλύτερο ποσοστό, με 59 εκατ. εργαζόμενα παιδιά να αποτελούν το 21% του εργατικού δυναμικού της γεωγραφικής αυτής ζώνης.